یک روش درمانی جدید برای پایداری همودینامیکی در حین بیهوشی عمومی که یک مطالعه ی آینده نگر در این زمینه است.
واکنش های همودینامیکی ناشی از لارنگوسکوپی، و لوله گذاری و درد، تحریک های مهلک و قوی ای هستند که باید با پیش درمان های مناسب مثل القای ارام یا فرو بردن سریع لوله در حنجره تقلیل داده شوند.
متن
پرگابالین خوراکی ممکن است واکنش فشار همودینامیکی را کاهش دهد و سبب پایداری همودینامیکی در حین عمل شود.

اهداف
این تحقیق پیش رو طراحی شده تا میزان تاثیر و امنیت پرگابالین خوراکی را برای مقاومت همودینامیکی بسنجد.
تنظیمات و طراحی ها
این یک مطالعه ی کوهرت تصادفی آینده نگر یکسوکور است.
مواد و روش ها
80بیمار بزرگ سال با ASAدرجه ی 1 و2 از هر دو نوع جنسیت بین سنین 24_54 که شامل این تست شدن به صورت رندوم انتخاب شده اند که150میلی گرم پرگابلین خوراکی یا کپسول پلاسبو60-75 دقیقه قبل از جراحی مصرف کنند. بیماران با 10(mg) metoclopramide ،glycopyrrolate و fentanyl , و اکسیژن پیش درمان شده اند . بیهوشی با propofol وrocuronium انجام شد و با isoflurane و nitrous oxide و اکسیژن پشتیبانی شد.هر دو گروه از نظر تسکین قبل عمل، تغییرات درضربان قلب، فشارخون متوسط شریانی قبل و بعد از القا ودردقایق 1 و3و5 و10 بعد از لارنگوسکوپی لوله گذاری و با 5 دقیقه فاصله تا آخرجراحی همراه با عوارض بعد ازعمل مورد بررسی قرار گرفتند.
آنالیزهای آماری
متغییرهای همودینامیکی با استفاده از آنالیز واریانس (ANOVA)، student t test وchi square test آنالیز شدند.

نتایج
تسکین قبل عمل با استفاده از پرگابالین بیشتر بوده و تغییر قابل توجهی درضربان قلب نداشته است.فشارخون متوسط شریانی با قرص پرگابالین به طورآماری، به مقدار (p 0.007) تقلیل داده شد.نیازبه داروهای بی حسی بدون مشکلات تنفسی و تهوع کم شد و پارامترهای همودینامیکی، قبل عمل بیمار ثابت ماند.
استنتاج
Premed با قرص پرگابالین به طور موثر، به تسکین و کاهش درد و جلوگیری ازواکنش زیان آور و مضر فشار های همودینامیکی منجرمیشود.
معرفی
قابل پیشبینی است که لارنگوسکوپی مستقیم و لوله گذاری درنای منجر به تپش قلب و افزایش فشار خون میشود که معمولا متغییرو ناپایدار است. به طور معمول این تغییرات توسط افراد سالم قابل تحمل است، ولی شاید در بیمارهایی با افزایش فشار خون وانسداد شریان ها مهلک وکشنده باشند. یک پیش درمان مناسب یا لوله گذاری سریع ویا یک القای نرم از ریسک وعوارض واکنش فشارهای همودینامیکی جلوگیری میکند. این واکنش های فشار همودینامیکی ممکن است با روش های دارویی کم شوند. بسیاری از تکنیک های دارویی چه قبل عمل و چه درحین عمل سنجیده شدند تا واکنش همودینامیکی مضر ناشی از لارنگوسکوپی را ضعیف تر کرده ،مانند عمیق تر کردن بیهوشی، پیش درمان با vasodilator ،مسدود کننده های ادرنوریسپتر، مسدود کننده های کانال های کلسیم و opioids (مخدرها) ولی نتایج ناپایدار و متغییربوده است.
جدیدا داروهای ضد صرع و حمله، برای درد حاد بعد از عمل وکاهش نیاز به مواد مخدر، استفاده میشوند. پرگابالین در جلوگیری از حمله های عصبی ناشی از درد حاد جراحی موثر است که به خوبی بعد از خوردن جذب شده و عوارض جانبی محدود را قابل تحمل میسازد. این دارو هیچ ناسازگاری دارویی بالینی ای که شناخته شده باشد، ندارد. پرگابالین تاثیر ناچیزی در متابولیسم کبدی دارد و دفع آن کلیوی است. این ماده از نظربالینی درکاهش درد، اعتیاد آور نیست.
مطالعه ی حاضر به عنوان یک مطالعه ی تصادفی تحت کنترل برای آینده طراحی شده بوده که میزان تاثیر پیش درمان با استفاده از قرص پرگابالین روی تسکین، تغییرات در فشارخون متوسط شریانی، ضربان قلب مشاهده شده درحین لارنگوسکوپی و لوله گذاری همراه با پایداری همودینامکی قبل عمل را مورد بررسی قرار دهد.
روش ها و مواد
پروتوکل این تحقیق توسط کمیته ی قوانین موسسه تایید شده است. این تحقیق تصادفی تحت کنترل، از 80 نفر از بیماران بین سن 24-56 از هر دو جنس با ASA وشرایط فیزیکی1و2 با رضایت قبلی برای جراحی انتخابی تحت بیهوشی عمومی از سپتامبر 2009 تا اگوست 2010 برنامه ریزی شده بودند. بیماران با لوله گذاری سخت پیشبینی شده، با سابقه ی بیماری قلبی، ریوی یا بیماری های کلیوی و هرگونه آلرژی و حساسیت به داروی بیهوشی از این مطالعه حذف شدند.
همینطور بیماران با وزن بیشتر از 20% وزن ایده آل و استفاده کننده از دارو های ضد فشار و مسکن و خواب آور و داروهای ضد افسردگی از آزمایش حذف شدند. هنگامی که زمان لارنگوسکوپی 25 ثانیه از زمانی که برای لوله گذاری لازم بود تجاوز کرد یا 2 بار برای انتوباسیون اقدام گردید، آن بیماران هم از مطالعه حذف شدند. هیچ کدام از بیماران سابقه ی بیهوشی عمومی قبلی نداشته اند.
درمان و تصادفی بودن
80 بیماربزرگسال سالم به صورت رندوم به دو گروه مشتکل از40 بیمار انتقال داده شدند. گروه 1 کپسول پلاسبو دریافت کرده و گروه 2 ،150 میلی گرم قرص پرگابالین با جرعه ای آب حدود 60-75 دقیقه قبل بیهوشی عمومی دریافت کردند. تخصیص گروه ها توسط یک پزشک متخصص بیهوشی که از پروتکل مطالعه آگاه نبود انجام شد.
تکنیک پزشک متخصص بیهوشی
در اتاق عمل مانیتورها متصل شده بودند و اطلاعاتی مانند خط پایه ی ضربان قلب، سیستولیک و دیاستولیک ها و فشارخون متوسط شریانی، نبض و ECG درحال ضبط شدن بودند. مراحل تسکین قبل عمل توسط درجه بندی تسکینی رمزی(Ramsay (بدست آمده است.1:مضطرب، پریشان یا بی قرار؛2:با همکاری و آگاه وآرام؛3:پاسخگو به فرمان؛4:خواب همراه با واکنش سریع به تحریکات؛5:خواب همراه با واکنش کند به تحریکات؛6:خواب بدون واکنش
یک سرم کریستالوئیدی 6-8 ml/kg آغاز شد و بیماران با 10 mg metoclopramide،0.2 mg. glycopyrrolatو0.1میکرو گرم بر کیلوگرم فنتایل، پیش درمان شدند. بعد از گذشت 3 دقیقه از اکسیژن رسانی قبل عمل، بیهوشی با 2میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن propofol، در دوزی که برای ازبین بردن ریفلکس پلک چشم کافی باشد، القا شد. لارنگوسکوپی و لوله گذاری توسط 0.8 mg/kg) rocuronium )با کمترین دروه ی زمانی ممکن تسهیل شده بود. این برای تمام بیماران مشابه بود. بیهوشی توسط 0.8 isoflurane ، nitrous oxide 60% واکسیژن پشتیبانی شد. بیماران به طور مکانیکال تهویه شدند تا normocapnia (co2بین 35 تا 40mm Hg ) را حفظ کنند. شلی عضلانی توسط rocuronium 0.1 mg/kg حاصل شد. در پایان جراحی باقیمانده شلی عضلانی عصبی با دوز مناسبی از0.05 mg/kg neostigmine و 0.01 mg/kg glycopyrrolate برگردانده شد و عمل خارج کردن لوله به هنگامی که تنفس کافی بود، انجام شد.
تغییرات ضربان قلب ، فشارخون متوسط شریانی ،Ecg ، spo2 ،Etco2 به طور پیوسته قبل وبعد ازالقا، بلافاصله بعد از لوله گذاری و در دقایق 1،3،5 و 10 ، و بعد از هر 5 دقیقه وقفه تا پایان جراحی در حال ضبط شدن و مانیتور شدن بودند.بیماران برای هرگونه سختی و مشکلی مثل فشار خون ضعیف یا فشارخون زیاد، بی نظمی ،کاهش اکسیژن بافت نظاره میشدند.

پیگیری های بعد عمل
بیماران به واحد مراقبتهای پس از بیهوشی انتقال داده شدند و تا هنگامی که هیچ اثری از هیچ داروی مسکنی پدیدار نشود در حال مشاهده و بررسی شدن بودند. هرگونه عوارضی ملاحظه میشد و درمان لازم را دریافت مینمود. همینطور نیاز به داروی مسکن برای درد های شدید و یا وقوع تهوع و استفراق های بعد ازعمل همراه با عملیات نجات هم مورد توجه بود.
مطالعه ی روی جمعیت بیماران
اندازه ی نمونه ی اولیه با همفکری آمارگیران تصمیم گیری شد و بر اساس مشاهدات آزمایش های ابداعی مشخص نمود که حداکثر 20-23 بیمار باید در هر دو گروه باشند تا بتوان یک کاهش 10-20% قابل توجهی در ضربان قلب و فشار های شریان خونی پیدا کرد.اگر ما droput rate را 5% بگیریم اندازه ی پایانی نمونه ی ما 80 بیمار میشود.
آمارها
نتایج بدست آمده از آزمایش به صورت جدول وار نشان داده شدند و با اکسل مایکروسافت و نرم افزارspss برای ویندوز آنالیز شدند. ناپایداری های همودینامیکی توسط دستگاه SD نشان داده میشدند.

نتایج
80 بیمار،40 تا در هر گروه مورد سنجش قرار گرفتند. هر دو گروه با توجه به فاکتور های جراحی و آمار گیری قابل رقابت بودند. هیچ تفاوت قابل توجهی در بیماران هر گروه با توجه به وزن ،جنسیت، سن، زمان بین پیش درمان با قرص پرگابالین با القای بیهوشی، مدت لارنگوسکوپی، و زمان عمل جراحی نبود. مدت بیهوشی بین دو گروه مورد مطالعه تفاوتی نداشت.

جدول1: نمودار آماری، مدت زمان لارنگوسکوپی و انواع مختلف جراحی

مراحل تسکینی قبل عمل
درجه ی آرام بخشی قبل پیش درمان (premed) بین دو گروه قابل مقایسه بود. یک افزایش تسکین واضحی با پرگابالین همانطور که مقایسه شد، مشاهده شد. در آغاز مرحله ی 2، تسکین بعد از 15 دقیقه در5 بیمار(12.5%) در گروه پرگابالین مشاهده شد در حالی که در 60 دقیقه 31(77.5%) بیمار در گروه 2 به حالت خواب با واکنشی کند رفته بودند. فقط 7(17.5%) بیمار75 دقیقه بعد ازاستفاده از قرص پرگابالین توانسته به درجه ی 6 از تسکین برسند.{شکل 1}
شکل 1: در آغاز مراحل مختلف تسکین

تاثیرات قلبی-عروقی
هیچ تاثیر قابل توجهی در ضربان قلب و فشارخون متوسط شریانی میان گروه ها چه قبل و چه بعد از پیش درمان نبود. بلافاصله بعد از القا و لارنگوسکوپی، ضربان قلب به طور قابل توجهی در هردو گروه افزایش پیدا کرد ولی میزان افزایش درگروه پرگابالین کمتر بود. حداکثر افزایش در ضربان قلب از خط استاندارد 1 دقیقه بعد از لارنگوسکوپی مشاهده شد. از روی امار هیچ کاهش و تضعیف مورد توجهی در ضربان قلب در گروهی که پیش درمان شدند نبود ولی در مقایسه با گروه شاهد ضربان قلب ثابت ماند. {جدول 2 }
جدول 2:تغییرات ضربان قلب درحین لارنگوسکوپی

هیچ تفاوت مورد توجهی در فشارخون متوسط شریانی (MAP) قبل و بعد از پیش درمان در هر دو گروه نبود. بعد از القا و لارنگوسکوپی، کاهش فشار خون متوسط شریانی در گروه پیش درمان شده به طور آماری با توجه به گروه شاهد قابل توجه و زیاد بود. {جدول 3 }
جدول 3: تغییرات فشارخون متوسط شریانی در حین لارنگوسکوپی

مقادیر ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی در حین عمل کاهش پیدا کرده و ثابت ماند تا مراحلی را بدون نیاز به هیچ داروی شیمیایی تشکیل دهد. بعد از بیهوشی، ضربان قلب و MAP در گروه های premd شده با توجه به گروه کنترل در مقدار کمتری ماند.
نیازهای بیهوشی وبی حسی با دیگر مداخلات در حین عمل
مقدار نیاز به propofol و fentanyl برای القا در گروه های پیش درمان شده در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود. در حین عمل، هر گاه بیش از 20% افزایش در ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی مشاهده میشد گروه شاهد با مقدار 0.5 میکروگرم بر kg fentanyl اضافه میشدند. هیچ بی دردی اضافی برای گروه پرگابالین نیاز نبود. تزریق وریدی سریعی از کریستالوئیدی برای 5 بیمار در گروه پرگابالین برای درمان افت فشار خون استفاده شد. هیچ کدام از بیماران فشار خون مزمن یا منقطع نداشته و به علاوه دارو های وازواکتیو هم مورد استفاده واقع نشد.
پیگیری های بهبودی و بعد از عمل
در بین گروه ها در به هوش آمدن و طی روند بهوش آمدن تفاوتی نبود. آنان به خوبی بیدارشدند و قادربودند که فرمان ها را در مرکز مراقبت های بعد ازعمل اطاعت و اجرا کنند. نیازهای بی دردی بعد از عمل در گروه پرگابالین با توجه به گروه کنترل بسیار کمتر بود. هیچ سختی و مشکلی بعد از استفاده از premed دهانی با پرگابالین در مطالعه ی ما رخ نداد. حال تهوع و استفراغ بعد ازعمل درهیچ کدام از گروه ها در طی مطالعه پیش نیامد.
مباحثه
این مطالعه پیش درمان را با قرص پرگابالین برای پایداری همودینامیکی در حین لارنگوسکوپی سنجید و اثرات تسکین دهنده ی پرگابالین دهانی را بدون کم شدن تنفس مشاهده نمود. واکنش فشار همودینامیکی همراه با کمترین اثر بر ضربان قلب با استفاده از پرگابالین تقلیل داده شد. افزایش در مقدارفشارهمودینامیکی در گروه های شاهد ممکن است به دلیل کمبود تسکین وبی حسی بوده باشد. اثرات همودینامیکی بی ثبات و ناپایدار در تحقیق حاض، دلالت بر کمبود تسکین و بی حسی با قرص پرگابالین بود. دراین مطالعه ما پریمدیکشن خوراکی با 150 میلی گرم پرگابالین استفاده کردیم و آن را بسیار موثر در پایدار نمودن واکنش های همودینامیکی در قبل عمل یافتیم. نتایج همودینامیکی تحقیق ما موافق نتایج در استفاده از گاباپنتین نیزبودند. پرگابالین ویژگی هایی را دارا بوده که باعث میشود یک پیش درمان با ارزش برای کاهش واکنش های همودینامیکی ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری به حساب آید.
Reid et al اولین بار واکنش های همودینامیکی به لارنگوسکوپی و لوله گذاری را، با توجه به تخلیه ی شدید سمپاتیک به وجود آمده توسط تحریکات با epipharynx وlaryngo-pharynx توصیف کرد.[1] shribman et al گزارش کرد که لارنگوسکوپی به تنهایی یا با لوله گذاری درنای باعث افزایش فشار خون متوسط شریانی میشود.[2] Hassan et al شیوع بالای بی نظمی های قلبی، کم خونی میوکارد، از کارافتادن حاد بطن چپ و مشکلات مغزی-عروقی درنتیجه ی لوله گذاری در بیماران با بیماری افزایش فشارخون را گزارش کرد. فشارخون بالا ممکن است منجر به افزایش عوارض در ارکانها حیاتی شود. [3]
واکنش های همودینامیکی به لارنگوسکوپی و لاپاروسکوپی باید به دلیل ریسک های مرتبط به ایسکمی میوکارد یا خون ریزی مغزی کاهش داده شود. اگرهیچ گونه اندازه گیری مشخصی برای جلوگیری از واکنش های همودینامیکی لحاظ نشده باشد، ضربان قلب میتواند از 26% تا 66% و فشارخون سیستماتیک از 36% تا 45% افزایش پیدا کند، که ممکن است به دلیل نوسان در میزان جریان سمپاتیک و پاراسمپاتیک یا حساسیت فوق العاده ی رسپتورها باشد. این تغییرات همودینامیکی میتواند در بیماران مسن و بیمارانی که از نظر همودینامیکی در خطر تشخیص داده شدند، مضر و زیان آور باشد.[4.5] اخیرا، Aronson وFontes متوجه شدند که در رابطه با فشار خون، فشارخون قبل عمل به صورت مستقل و به طور قابل ملاحظه ای مرتبط با سکته قلبی بعد از عمل ،نارسایی کلیه ای و مرگ و میر دربیمارانی که تحت عمل کرونری بای پس قرار میگیرند، است. زیاد شدن فشار نبض حتی به مقداری کمی مثل 10mm Hg در هر دو فرد با فشارخون زیاد ومعمولی با افزایش ریسک 20 درصدی و یا بیشتر مشکلات کلیه ای، شریان های قلب و مغزی مرتبط است.[6]
در راستای کاهش خطر واکنش های همودینامیکی ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری، بسیاری از متودهای شیمیایی چه در پیش درمان یا در حین لوله گذاری سنجیده شدند، تا این واکنش های همودینامیکی مغایر با نتایج بحث برانگیز را کم کنند. تپش قلب و اختلال در ریتم آن میتواند با حذف کردن atropine به عنوان داروی premed کاهش داده شود.نیتروگلیسیرین داخل دماغی واکنش افزایشی فشارخون به لارنگوسکوپی را کم کرد، اما تپش قلب همچنان مشاهده شد.[7] مطالعات زیادی، اثر داروهای مختلف را روی فشارخون زیاد ناشی از لارنگوسکوپی را بررسی کردند. مهم ترینشان lidocaine ، sodium nitroprusside وfentanyl بودند.[8] lidocane داخل رگی از زیاد شدن فشار خون متوسط شریانی جلوگیری کرد، اما روی ضربان قلب تاثیری نداشت. در بین مواد مخدر، یک میکروگرم بر kg remifentanil ،10-20 میکروگرم بر kg alfentanil یا 0.5-1.0 میکروگرم برkg fentanyl گزارش شده اند که بیشترین اثر نامتغیرو ثابت را روی واکنش های همودینامیکی ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری در نای داشته ولی دوره ی ریکاوری را طولانی تر نمود.[9]
هنگام ارزیابی کردن برای تقلیل دادن واکنش های قلبی -عروقی به لوله گذاری، مواد القا دهنده ممکن است روی نتایج تاثیربگذارند. ما بیهوشی را با propofol القا کرده، که منجر به برادی کاردی قلب میشود. بنابرین تپش قلب ناشی از لوله گذاری ممکن است با propofol در هردو گروه تقلیل داده شده باشد. به علاوه، propofol هیپوتنشن بیشتری نسبت به تیوپنتال ایجاد میکند، که ممکن است قسمت تغییرات قلبی- عروقی نسبت داده شده به لارنگوسکوپی و لوله گذاری را خنثی و جبران کند.
جدیدا داروهای ضد صرع برای درمان درد حاد بعد از عمل و کاهش دادن نیاز به مواد مخدر بعد عمل مورد استفاده قرار میگیرند.[10] هنگامی که از پرگابالین به عنوان داروی کمکی برای جلوگیری ازدرد حاد و مزمن بعد ازعمل استفاده میشد، ما تحقیق کردیم که آیا همین پیش درمان ممکن است واکنش های همودینامیکی به لارنگوسکوپی را کاهش دهد. پرگابالین، یک داروی ضد تشنج، در کنترل کردن واکنش های عصبی ناشی ازدرد حاد عمل جراحی موثر است و این کار را با مسدود کردن کانال کلسیم غشا انجام میدهد، بنابرین باعث کاهش آزاد کردن چند نوروترانزمیتر که شامل نمک اسید گلوتامیک، یا آدرنالین و substance P است، میشود. این با رسپتورهای GABA ناسازگاری ندارند. ولی، فقط تعداد محدودی اطلاعات در متون در خصوص اثرات پرگابالین روی سیستم قلبی-عروقی وجود دارد. اثربی حسی پرگابالین است که آن را به عنوان یک premed دهانی مفید تبدیل کرده است.[11] ترشحات غده ی بزاقی و موکوس وجود یک پیشگیری کننده از ترشح بزاق دهان را ضروری کرده است. Glycopyrrolate، که حصار خونی مغزی را پاره نمیکند، انتخاب منطقی ای بود.
24% وقوع حالت تهوع و استفراغ بعد از بیهوشی عمومی گزارش شده است.Metoclopramide یک درمان موثر و ایمن برای جلوگیری از حال تهوع بعد از عمل است. آنتیمتیک های درون رگی مثل ondansetron ، اغلب با دگزامتازون، ممکن است دربین جراحی تزریق شود.[12] در مطالعه ی پیش رو، metocloprande استفاده شد، زیرا که هم به صورت مرکزی و هم محیطی عمل کرده، زمان تخلیه ی شکمی را کاهش داده و افزایش فشار اسفنگتر تحتانی مری میشود. حالت تهوع بعد ازعمل در هیچ کدام از گروه های مورد مطالعه ی ما رخ نداد.
ما بیماران تا رده ی سنی 59 سال را مطالعه کردیم، زیرا که بیماران مسن، داروهای بیشتری مانند ضد افسردگی، داروهای خواب آور و ضد افزایش فشارخون با حساسیت زیاد به دارو استفاده میکنند. تاثیرات و ایمن بودن پرگابالین در بیماران کودک زیر 12 سال و در سن بلوغ تایید نشده است.
بی دردی از قبل ایجادشده در کتنرل درد بعد ازعمل به وسیله ی حفاظت کردن سیستم اعصاب مرکزی از اثرات مخرب تحریک هوشیار که باعث درد زیاد میشود، بیشتر موثر بوده است. پرگابالین دارای ویژگی های ضد درد و ضد تحریک عصبی می باشد که برای درمان درد عصبی و درد های مزمن بعد ازعمل مفید واقع می شود.[13]
با توجه به دانسته های ما، هیچ تحقیق تصادفی کنترل شده ای برای سنجش واکنش های همودینامیکی بعد از premedپرگابالین دهانی درحین لارنگوسکوپی و لوله گذاری انجام نشده است. چندین مطالعه، مفید بودن پرگابالین به عنوان بی دردی بعد از عمل با امنیت بیشتر برای بیمار را گزارش کرده اند. در تحقیق ما، premed دهانی با پرگابالین برای کاهش دادن فشار و پایداری همودینامیکی قبل از عمل که از لارنگوسکوپی ناشی میشود، موثر واقع شد. هیچ بی نظمی یا کم خونی عضله ی میوکارد یا مشکل دیگری در هیچ کدام از گروه های مورد مطالعه مشاهده نشد. اهداف اخیراین است که داروی کمکی ای به قصد ریکاوری سریعتر با عوارض کمتر مربوط به مواد مخدر، معرفی گردد. مطالعات دیگری نیز برای اطمینان از طولانی مدت بودن اثرات داروها نیاز است.
استنتاج
پرگابالین به عنوان یک premed دهانی مفید با اثرات دارویی مختلف و امن که باعث تسکین و بی دردی میشود همراه با تقلیل موفقیت آمیز ناسازگاری های واکنش های همودینامیکی ناشی از لارنگویکوپی است، در حال پدیدارشدن است. این دارو تاثیرخود را در کم کردن نیاز به مواد بی دردی بعد از عمل نشان میدهد. ثبات همودینامیکی آن ممکن است در بیماران با چاقی مفرط، فشارخون بالا و مشکوک به بیماری قبلی سودمند باشد. به دلیل این که هیچ کمبود تنفسی ای بعد از عمل مشاهده نشده است، ممکن است در بیماران داری آسم و مشکوک به مشکلات در مجاری تنفسی هم استفاده شود.